Op 18 maart 2021 is een nieuw artikel van mij geplaatst over de Vliegbasis Leeuwarden op www.liwwadders.nl. In april verschijnt het in de fysieke krant. De eerdere artikelen en een zaak van mijn cliënte Milieudefensie, afdeling Leeuwarden, tegen de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit hebben de landelijke media naar Leeuwarden gebracht. Met name de vervanging van het vliegtuig type F-16 door type F-35, welke veel luidruchtiger is, roept vragen op. Hoeveel F-16's moeten er verdwijnen om één F-35 toe te staan, wil Defensie binnen de oude geluidsnormen blijven? In Noorwegen worden huizen in de buurt van een vliegbasis met F-35's afgebroken. In Nederland zou bij de vliegbasis nog steeds veilig kunen worden gewoond. 

Wat mij als advocaat opviel bij mijn onderzoek is dat Defensie bij de recente aanvraag voor een al tientallen jaren ontbrekende natuurvergunning een vergunning op de groei wenst. De natuurvergunning zou toekomstige en nu nog onduidelijke negatieve effecten op de natuur moeten dekken. Maar wanneer er negatieve effecten kunnen optreden, moet dat worden onderzocht voordat er eventueel een natuurvergunning voor die nieuwe activiteiten wordt verstrekt. Een blanco check als vergunning mag niet. 

Vreemd is ook dat Defensie stelt dat de stikstofuitstoot van de vliegbasis nog nooit zo beperkt is geweest als nu. Waarop dit is gebaseerd is niet na te gaan. De exacte vliegbewegingen zijn geheim in het landsbelang. Daarom worden de onderliggende gegevens wat betreft stikstof niet openbaar gemaakt. Ook blijven ook de geluidsrapporten geheim.

Defensie stelt te beschikken over verworven rechten per 1994, toen de Europese natuurregelgeving van kracht werd. Wat er toen aan bijvoorbeeld stikstof en geluid werd geproduceerd is voor Defensie het uitgangspunt van wat er nu minimaal vergund moet worden. Ongeachte de negatieve gevolgen voor de beschermde natuur. Die redenering is logisch, maar bevreemdt toch omdat de technische informatie niet openbaar is.