Vandaag, op 29 januari 2020, deed de Raad van State (kenmerk: 201901539/1/A3) een uitspraak over de redelijkheid van plaatsing van bepaalde verboden uitheemse soorten op de zogenaamde Europese Unielijst. Dit naar aanleiding van een mini dierentuin, die maar enkele keren per jaar open is en waarin onder andere beverratten werden gehouden. Deze diersoort komt van nature voor in Zuid-Amerika. Maar daarbuiten, ook in Europa, leeft hij inmiddels in vele landen. Op grond van de Europese Unielijst, vastgesteld op 13 juli 2016, is het in Europe verboden bepaalde soorten, zoals de Beverrat, bijvoorbeeld te houden en te laten voortplanten. Dat gebeurde wel in deze mini dierentuin. De jonge beverratten werden te koop aangeboden aan niet-particulieren. Verkoop van welk dier dan ook is iets dat dierentuinen die zijn aangesloten bij de Nederlandse Vereniging van Dierentuinen (NVD) niet mogen doen. Bij de rechtbank Noord-Nederland was het een punt van discussie of het Rijk in dit geval terecht had geweigerd af te wijken van dit verbod. De Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit mag een ontheffing geven, wanneer bijvoorbeeld het voortplanten van dwingend algemeen belang is. Het extra inkomen van de eigenaar door de verkoop van de dieren valt daar niet onder, volgt uit de uitspraak van de rechtbank. In hoger beroep bij de Raad van State ging het met name om de vraag of het plaatsen van de soort Beverrat op de Unielijst voldoende is onderbouwd door de Europese Commissie. Is er kans op een één land overstijgende levensvatbare populatie beverratten? En zou dat slecht zijn voor onder andere de biodiversiteit en aanverwante ecosystemen? Deze twee vragen bepalen naar mijn mening of een soort invasief is. De Raad van State overweegt dat de rechter slechts mag beoordelen of de Europese Commissie buiten haar beoordelingsbevoegdheid is gegaan. De motivering voor het plaatsen van de Beverrat op de Unielijst is in dit kader niet gebrekkig. De Raad van State leidt uit de (wetenschappelijke) stukken onder andere af, dat beverratten zich overal thuis voelt, mits er water is (populatie) en dat ze beschermde inheemse plantensoorten zullen eten (biodiversiteit, ecosystemen). Ook de Rode neusbeer, eveneens aanwezig in de mini dierentuin, moet om vergelijkbare redenen binnen de perken worden gehouden.