In de Pikmeer zaak was ik de advocaat van de verdachte-ambtenaar van een gemeente. De Hoge Raad bepaalde dat een lagere overheid, zoals een gemeente, en daarom ook de ambtenaren niets te vrezen hebben van het strafrecht. Mits het eventuele strafbare feit wordt gepleegd in het kader van een exclusieve overheidstaak. In februari 2018 werd dit nog eens bevestigd. De gemeente Stichtse Vegt was al in 2012 door de rechtbank veroordeeld tot betaling van een boete voor dood schuld. Twee motorrijders kwamen om bij een verkeersongeval. De weg was zeer hobbelig, maar de gemeente had geen waarschuwingsborden geplaatst of de maximaal toegestane snelheid zichtbaar door een verkeersbord beperkt. Het OM en de gemeente gingen niet in hoger beroep. Ik was niet bij de zaak betrokken, maar heb wel direct geuit, dat het plaatsen van verkeersborden een exclusieve overheidstaak is, omdat het plaatsen van die borden slechts mogelijk is na het nemen van een officieel verkeersbesluit door de wegbeheerder-overheid. Niemand mag zomaar verkeersborden plaatsen. Ook zonder hoger beroep is het mogelijk dat de hoogste rechter zich over de zaak buigt, wanneer dat in het belang van de wet-rechtspraak is. De Hoge Raad oordeelde dat inderdaad sprake is van een exclusieve overheidstaak, reden waarom de gemeente niet kon worden vervolgd voor dood door schuld in verband met het niet plaatsen van verkeerdsborden. Onderhoud aan de weg is niet exclusief voor een overheid. Snel feitelijk optreden van de overheid bij gevaarlijke situaties is ook in het kader van het strafrecht nodig. Dat is hopelijk een overbodige aansporing.